Plantairewrattenzijn goedaardige gezwellen van epitheelcellen in de vorm van kleine gezwellen veroorzaakt door het humaan papillomavirus. Deze manifestaties zijn direct gelokaliseerd op de ondersteunende delen van de voet of tenen.
Interessante feiten:
- Volgens statistieken wordt de manifestatie van plantaire wratten het vaakst waargenomen tussen de leeftijd van 20 en 30 jaar.
- In de meeste gevallen (meer dan 50%) kunnen plantaire wratten vanzelf genezen zonder enige behandeling.
- Volgens verschillende bronnen vormen de dragers van HPV (humaan papillomavirus) 70 tot 90 procent van de wereldbevolking.
- Plantaire wratten worden in de volksmond "stekels" genoemd. Deze interpretatie wordt geassocieerd met doornen, die pijnlijk zijn om op te stappen.
- De meeste van alle HPV-typen tasten de huid aan.
Oorzaken van wratten
Een wrat is een virale huidziekte die wordt veroorzaakt door het humaan papillomavirus.
Er zijn ongeveer honderd varianten van dit virus. Ze kunnen in het menselijk lichaam komen en laten zich lange tijd niet zien, dankzij zulke beschermende eigenschappen van het lichaam als:
- immuniteit;
- fagocytose (is een niet-specifieke afweerreactie van het lichaam, namelijk dat wanneer een pathologisch agens het lichaam binnendringt, fagocyten het omringen en vernietigen).
Het risico op het oplopen van humaan papillomavirus hangt af van de volgende factoren:
- virusactiviteit in een menselijke drager;
- aard van het contact (direct of indirect contact);
- de staat van immuniteit van een geïnfecteerde persoon.
70 - 90% van de mensen zijn drager van het humaan papillomavirus, maar of er een wrat optreedt, hangt af van de staat van immuniteit. Mensen bij wie de lichaamsweerstand is verminderd, zijn vatbaarder voor de manifestatie van wratten. Ook neemt het risico op wratten toe in gevallen waarin het lichaam wordt beïnvloed door ongunstige factoren (bijvoorbeeld stress, vermoeidheid, slapeloosheid, slechte hygiëne), die tot een verzwakking van het immuunsysteem leiden.
Het papillomavirus kan worden opgelopen door contact met een persoon met wratten, bijvoorbeeld door middel van een handdruk, gedeelde items (handdoek, pantoffels);
Er zijn de volgende predisponerende factoren voor infectie met het humaan papillomavirus:
- zweten van de benen (de huid wordt losser en de penetratie van verschillende infecties erdoor wordt vergemakkelijkt);
- veelvuldig wassen, reinigen (frequente irritatie van de huid met verschillende wasmiddelen vernietigt de beschermende barrière van de huid en vergemakkelijkt daardoor de penetratie van het virus)
- microtrauma van de huid of slijmvliezen (scheuren, krassen, schaafwonden zijn de toegangspoort voor infectie om het lichaam binnen te dringen);
- ongemakkelijke strakke schoenen die wrijving van de huid van de voet veroorzaken (eelt, schaafwonden zijn ook een toegangspoort voor infectie om het lichaam binnen te dringen);
- ziekten die leiden tot ondervoeding van het epitheel van de voet (bijvoorbeeld diabetes mellitus, atherosclerose);
- virusinfectie kan optreden via pedicure-tools (als de apparaten niet zijn gedesinfecteerd);
- openbare baden, sauna's of zwembaden (plaatsen waar de voeten in direct contact komen met een mogelijk geïnfecteerd vloeroppervlak).
De menselijke huid bestaat uit de epidermis, dermis en onderhuids vet. Het humaan papillomavirus, dat het huidweefsel binnendringt, tast de basale laag van de epidermis aan. Vervolgens, zich vermenigvuldigend, stijgen de door het virus aangetaste cellen door alle lagen van de epidermis en worden gelokaliseerd op het oppervlakkige stratum corneum van het epitheel, waarbij ze zich manifesteren als een naar buiten ruwe en verhoornde huid.
Humaan papillomavirus
HPV is een infectie van de papovavirusfamilie die de slijmvliezen van organen (meestal de geslachtsorganen) aantast, evenals de epitheelcellen van de huid. Het papillomavirus bevat DNA (deoxyribonucleïnezuur), dat, wanneer het in een cel van het menselijk lichaam wordt geïntroduceerd, het ertoe aanzet om nieuwe virusdeeltjes te produceren.
Alle typen HPV kunnen grofweg in twee groepen worden verdeeld:
- papillomavirussen met oncogene eigenschappen;
- papillomavirussen die geen oncogene eigenschappen hebben.
Opmerking:oncogene eigenschappen dragen bij aan de vorming van kwaadaardige tumoren.
Tegenwoordig zijn er meer dan honderd soorten humaan papillomavirus. Plantaire wratten worden in de regel veroorzaakt door het eerste type HPV, in sommige gevallen kan hun vorming het tweede en vierde type veroorzaken (niet-oncogene papillomavirussen).
HPV wordt vaak aangetroffen bij elke persoon die seks heeft. Elke acht op de tien mensen zijn besmet met dit virus. Van alle typen HPV worden de gevaarlijkste 6, 11, 16 en 18 onderscheiden. Het zijn deze typen HPV die papillomen, condylomen en kanker kunnen veroorzaken.
Symptomen en hoe wratten eruit zien op de voeten
Het humaan papillomavirus, dat in weefsels doordringt, kan zich in een passieve of actieve toestand bevinden.
- De passieve toestand wordt gekenmerkt door het feit dat het virus, dat zich in de basale laag van de epidermis bevindt, zich langzaam vermenigvuldigt en het stratum corneum van het epitheel niet bereikt, daarom manifesteert deze toestand zich niet naar buiten.
- Een actieve toestand wordt gekenmerkt door het feit dat het virus zich actief ontwikkelt en, stijgend naar de bovenste lagen van de epidermis, zich manifesteert met talrijke symptomen.
| Functie | Fade in | Foto |
| Glanzend oppervlak | Aanvankelijk ziet de plantaire wrat eruit als een glanzende plaque, daarna wordt het oppervlak verhoornd en wordt ruw en grover. |  |
| Afmetingen | Plantaire wratten variëren in grootte van één tot twee centimeter en steken één tot drie millimeter boven het oppervlak van het epitheel uit. Meestal zijn wratten ovaal of rond. Er is ook het concept van moeder- en dochterwrat. De moederwrat verschijnt het eerst en is de grootste; in de regel kunnen zich er kleinere dochterwratten omheen vormen. Na verloop van tijd kunnen wratten van moeder en dochter samenkomen om grote laesies te vormen. | |
| Pijn | De plantaire wrat zit op de voet, waar het meeste gewicht zit. De wrat wordt samengedrukt tussen de voetzool en botten, waardoor het omliggende weefsel hard wordt. Deze wratten zijn in de meeste gevallen erg pijnlijk vanwege het feit dat de wrat de zenuwen in de voet kan samendrukken en pijn kan veroorzaken tijdens het lopen. | |
| Kleur | De meeste wratten zijn lichtbruin of geelwit van kleur. | |
| Zwarte stippen | Als het stratum corneum van het oppervlak van de wrat wordt verwijderd, kunnen er donkere vlekken verschijnen op het bed van het aangetaste gebied, die worden gevormd door het feit dat de bloedende haarvaten in dit gebied trombose hebben. Dit kenmerk is een onderscheidend kenmerk van de plantaire wrat van likdoorns en eeltplekken. |
Verwijderen van wratten van de zool
Er zijn momenteel veel effectieve en veilige behandelingen voor plantaire wratten. Er moet echter worden opgemerkt dat in sommige gevallen een betrouwbare verwijdering van de wrat bemoeilijkt wordt door het feit dat het humaan papillomavirus doordringt tot in de diepste lagen van de epidermis (in de basale laag).
Behandeling van een wrat is nodig als:
- de wrat doet pijn;
- de wrat bloedt;
- grote wrat;
- de kleur van de wrat is ongelijk (er zijn bijvoorbeeld vlekken in verschenen);
- er is een snelle groeisnelheid van de wrat.
Er zijn de volgende methoden om plantaire wratten te verwijderen:
- cryodestructuur;
- lasercoagulatie;
- elektrocoagulatie;
- radiogolfchirurgie;
- chirurgische excisie.
Cryodestructuur
Bij deze methode wordt de wrat blootgesteld aan vloeibare stikstof met een temperatuur van -196 graden. Cryodestructuur wordt gekenmerkt door het feit dat wanneer de wrat bevroren is, het door virussen aangetaste deel van de huid wordt vernietigd, gevolgd door stimulatie van de immuunkrachten van het lichaam. Er moet echter worden opgemerkt dat als de wrat verschijnt en tot zes maanden blijft bestaan, de effectiviteit van de verwijdering ervan 84% is. Terwijl de effectiviteit van het verwijderen van wratten die al meer dan zes maanden bestaan, is teruggebracht tot 39%.
Cryodestructieprocedure kan worden uitgevoerd:
- gewoonlijk (vloeibare stikstof wordt aangebracht totdat een lichte halo met een diameter van twee millimeter rond de wrat verschijnt);
- agressief (na het verschijnen van een lichte halo rond de wrat, blijft vloeibare stikstof gedurende nog eens vijf tot twintig seconden worden aangebracht).
Onderzoek heeft aangetoond dat de agressieve methode om de wrat te bevriezen effectiever is dan de conventionele methode, maar het nadeel is dat deze pijnlijker is.
Na verwijdering van de wrat op de blootstellingsplaats is er hyperemie (roodheid) van de huid, gevolgd door de vorming van oedeem. Een paar uur later vormt zich een luchtbel op het getroffen gebied (kan hemorragische of sereuze vloeistof bevatten), en ongeveer zes tot zeven dagen nadat de blaas is opgedroogd, vormt zich een korst op zijn plaats, die binnen twee weken vanzelf verdwijnt.
Volg deze richtlijnen na het verwijderen van de wrat:
- een blaar gevormd op de plaats van de wrat mag niet worden geopend;
- het getroffen gebied mag niet worden bedekt met plakband;
- het wordt aanbevolen om de blootstellingsplaats te verbinden met een steriel verband zonder het naar beneden te trekken om mechanische schade en besmetting van het getroffen gebied te voorkomen;
- het wordt aanbevolen om het getroffen gebied tweemaal daags te behandelen met salicylalcohol 2%;
- probeer het binnendringen van water op de plaats van blootstelling te voorkomen.
| Voordelen methode | Nadelen van de methode |
| weefsel geneest zonder littekens | als blootstelling aan vloeibare stikstof oppervlakkig plaatsvindt, is er een grote kans op herhaling (re-formatie) wratten |
| de procedure wordt uitgevoerd zonder het gebruik van lokale anesthesie | lokale hypo- of hyperpigmentatie kan optreden na de procedure |
| het verwijderen van een wrat met deze methode duurt één tot twee minuten | als diepere cauterisatie optreedt, bestaat het risico op littekens |
Lasercoagulatie
Wratten verwijderen met een laserstraal is tegenwoordig een van de meest gebruikelijke behandelingsmethoden. Deze methode wordt gekenmerkt door laag-voor-laag cauterisatie van het getroffen gebied, waarmee u de belichtingsdiepte kunt regelen. Bij het verwijderen van een wrat soldeert de laserstraal tegelijkertijd de bloedvaten, waardoor de ontwikkeling van bloedingen op de blootstellingsplaats wordt voorkomen.
De volgende lasercoagulatiemethoden zijn beschikbaar:
- Kooldioxide (CO2) - laser.De wrat wordt blootgesteld aan infrarood licht (de golflengte is 10600 nm). Het nadeel van deze behandelingsmethode is dat cauterisatie van het weefsel niet selectief is, dat wil zeggen dat er kans is op beschadiging van gezond weefsel. De efficiëntie van het verwijderen van plantaire wratten met behulp van een kooldioxide-laser is 70%.
- Erbium laser.Deze methode wordt gekenmerkt door een kortere golflengte van 2940 nm, wat de kans op littekens na weefselepithelisatie aanzienlijk verkleint. De effectiviteit van deze behandelmethode is 75%.
- Gepulseerde kleurstoflaser.Deze methode wordt gekenmerkt door selectieve energieabsorptie (golflengte is 586 nm) zuurstofrijk hemoglobine, waarbij de vernietiging van verwijde capillairen in de wrat plaatsvindt, evenals stimulatie van het immuunsysteem, wat bijdraagt aan effectieve genezing. De effectiviteit van deze behandelmethode is ongeveer 95%.
Na laserbehandeling vormt zich een korst op het getroffen gebied, die vanzelf verdwijnt binnen zeven tot tien dagen. Het wordt niet aanbevolen om de korst af te scheuren en ook om met iets te smeren (zalven, crèmes, alcoholoplossingen). Ook moet in de eerste dagen na de ingreep water worden vermeden op de plaats van blootstelling.
| Voordelen methode | Nadelen van de methode |
| weefsel geneest zonder littekens | de nadelen van deze methode zijn alleen de hoge kosten van de procedure |
| snelle weefselgenezing | |
| laag risico op herhaling (herhaling) | |
| tast nauwelijks gezond weefsel aan |
Elektrocoagulatie
Een plantaire wrat wordt blootgesteld aan een hoogfrequente stroom. Cauterisatie van het getroffen gebied moet worden uitgevoerd onder lokale anesthesie. Dankzij een coagulatielus die op het aangetaste deel van de huid wordt aangebracht, wordt een elektrische stroom op de wrat aangebracht, die tot de dood leidt. Ook leidt de werking van hoge temperaturen tot het solderen van de vaten, wat de ontwikkeling van bloedingen voorkomt.
Na de procedure vormt zich een dichte korst op de plaats van blootstelling, die binnen tien dagen vanzelf verdwijnt.
Volg deze richtlijnen na het verwijderen van de wrat:
- probeer tijdens de genezingsperiode te voorkomen dat er water of zeep op de aangetaste huid komt;
- de gevormde korst mag niet worden aangeraakt of afgescheurd;
- In de eerste zeven tot tien dagen wordt aanbevolen om de blootstellingsplaats één of twee keer per dag met een antisepticum te behandelen.
| Voordelen methode | Nadelen van de methode |
| beschikbare kosten van de procedure | voor kleine, ondiepe wratten |
| voorkomt bloeden | wanneer toegepast op de diepe huidlagen na weefselherstel, kan er een litteken achterblijven |
| de procedure duurt een paar seconden tot een minuut | oppervlakkige verwijdering van wratten kan herhaling veroorzaken |
Radiogolfchirurgie
Deze behandelingsmethode bestaat uit het gebruik van een speciale elektrode die radiogolven met een hoge frequentie uitzendt (3, 8 - 4, 0 MHz). Blootstelling aan hoge temperaturen op de plantaire wrat veroorzaakt de verdamping van cellen die zijn aangetast door het papillomavirus. Vanwege de cauterisatie van bloedvaten, voorkomt het gebruik van deze methode ook de ontwikkeling van bloedingen. Na blootstelling vormt zich een korst op het aangetaste deel van de huid, die binnen zeven tot tien dagen vanzelf verdwijnt.
Gecontra-indiceerd tijdens de genezingsperiode:
- in de eerste twee dagen na de procedure, mag u de plaats van moxibustie niet bevochtigen;
- pel de korst binnen zeven tot tien dagen af.
| Voordelen methode | Nadelen van de methode |
| bij blootstelling aan het getroffen gebied wordt gezond weefsel praktisch niet aangetast | hoge kosten van de procedure |
| er is een minimaal risico op littekens na weefselherstel | |
| laag risico op remissie na behandeling (twee tot vijf procent) |
Chirurgische excisie
Deze methode kenmerkt zich door het verwijderen van de wrat met een scalpel onder plaatselijke verdoving. Na het wegsnijden van het getroffen gebied worden hechtingen aangebracht, die na zeven tot tien dagen worden verwijderd.
| Voordelen methode | Nadelen van de methode |
| wordt gebruikt om grote wratten te verwijderen | er kunnen littekens achterblijven op het getroffen gebied nadat steken zijn verwijderd |
| er is een risico op remissie (verdwijnen van symptomen) wratten |
Algemene principes van de verzorging van de aangetaste huid na verwijdering van wratten:
- als zich een korst vormt, mag deze niet worden aangeraakt of afgescheurd;
- beperk het binnendringen van water tot het getroffen gebied;
- na het verwijderen van de wrat is het onmogelijk om de plaats van blootstelling aan direct zonlicht bloot te stellen;
- geen cosmetische producten (zoals crème of lotion) mogen op de aangetaste huid worden aangebracht;
- het wordt afgeraden om openbare sauna's, baden of zwembaden te bezoeken gedurende één tot twee maanden na het verwijderen van de wrat;
- na het verwijderen van de wrat, wordt aanbevolen om vitamine A, C en E te gebruiken, omdat ze een snelle regeneratie (genezing) van weefsels bevorderen en ook de afweer van het lichaam stimuleren.
Opmerking:Als er complicaties optreden na het verwijderen van de wrat (ontsteking van het getroffen gebied, langdurige genezing, littekens), moet u zo snel mogelijk contact opnemen met uw arts.
Voor alle behandelingsmethoden zijn contra-indicaties voor de procedure:
- diabetes mellitus;
- aanwezigheid van kwaadaardige tumoren;
- zwangerschap;
- infectie- en ontstekingsziekten bij de wrat;
- verergering van herpes;
- verhoogde lichaamstemperatuur;
- hoge bloeddruk (meer dan 140 per 100 millimeter kwik).
Behandeling van wratten zonder operatie
Voor enkele en ondiepe plantaire wratten wordt aanbevolen om traditionele behandelmethoden te gebruiken.
| Naam van de gebruikte tool | Koken | Toepassen |
| Azijnzuur | U moet 70% azijnzuur en vaseline kopen en een pipet voorbereiden om de juiste dosering toe te passen. | Voordat u azijnzuur gebruikt, moet u vaseline aanbrengen op een gezonde huid rond de wrat. Vervolgens moet met een pipet een druppel azijnzuur op de wrat worden aangebracht. Gebruik deze methode één keer per dag totdat de wrat verdwijnt. |
| Knoflookinfusie | Het is nodig om drie teentjes knoflook te hakken en dan kokend water over de resulterende massa te gieten (50 ml). Na een uur moet de resulterende infusie worden gefilterd en gebruikt. | Smeer het wrattengebied eenmaal per dag met de resulterende infusie totdat de formatie volledig is verdwenen. |
| Zoutoplossing | Los een eetlepel zout op in warm water (100 ml) en voeg een eetlepel azijn toe (9%). De resulterende oplossing moet grondig worden geroerd, en dan moet het vruchtvlees van een pruim erin worden ondergedompeld en gedurende twee uur worden toegediend. Nadat de tijd is verstreken, is het noodzakelijk om de pruim uit de oplossing te verwijderen en tot pap te malen. |
De resulterende pruimenpap moet op de wrat worden aangebracht. Omwikkel de voet en doe er een sok om voor een stevige pasvorm. Dit kompres moet twee tot drie uur blijven zitten. De procedure moet elke dag worden herhaald totdat de wrat volledig is verdwenen. |
| Wormwood-infusie | Voeg drie eetlepels droge alsem toe aan een glas heet water (250 ml), dek af en laat twee uur trekken. |
De resulterende oplossing moet drie tot vier keer per dag op de aangetaste delen van de voet worden aangebracht totdat de wratten loskomen. |
| Citroenschilinfusie | Je moet twee citroenen schillen en in een pot van 1 liter, geplet. Voeg vervolgens 100 ml 9% tafelazijn toe aan het vat en sluit de pot met een goed deksel. De inhoud moet gedurende een week worden toegediend, waarbij de pot regelmatig wordt geschud. Aan het einde van de periode moet de infusie worden gefilterd. | De resulterende infusie moet twee keer per dag met wratten worden bevochtigd totdat ze volledig zijn verdwenen. |
| Sint-janskruid-afkooksel | Voeg voor een glas water (250 ml) een eetlepel gehakte sint-janskruid toe en laat 15 minuten op laag vuur sudderen. Na het koken moet de bouillon worden afgekoeld en vervolgens worden gefilterd. | Met de resulterende bouillon moet je de wratten drie tot vier keer per dag smeren totdat ze volledig zijn verdwenen. |
| Opmerking:In geval van bijwerkingen dient u onmiddellijk uw arts te raadplegen. | ||
Momenteel wordt stinkende gouwe ook effectief gebruikt bij de behandeling van plantaire wratten. Deze plant heeft een geeloranje geneeskrachtig sap.
Stinkende gouwe heeft de volgende geneeskrachtige eigenschappen:
- bacteriedodend (veroorzaakt de dood van verborgen micro-organismen);
- ontstekingsremmend;
- krampstillend;
- choleretisch;
- antiviraal;
- wondgenezing;
- dichtschroeien;
- jeukwerende;
- stinkende gouwe bevat ook vitamine A en C.
Bij de behandeling van plantaire wratten wordt vers stinkende gouwensap gebruikt, dat twee tot drie keer per dag op de aangetaste huid moet worden ingewreven totdat de wratten volledig zijn verdwenen. Voordat u stinkende gouwe aanbrengt, is het raadzaam uw voeten grondig in heet water te stomen en het verhoornde deel van de wrat te verwijderen met een puimsteen.
Bij de behandeling van plantaire wratten heeft stinkende gouwe de volgende therapeutische effecten:
- helpt pijn tijdens het lopen te verminderen;
- versnelt het droogproces van de wrat en de vorming van een korst;
- stimuleert, vanwege het gehalte aan vitamine A en C, lokale immuunresponsen.
Stinkende gouwe bevat ook verschillende zuren (ascorbinezuur, barnsteenzuur, appelzuur, citroenzuur), waarvoor HPV gevoelig is.
Om de effectiviteit van de behandeling van plantaire wratten te verbeteren, moeten de volgende aanbevelingen in acht worden genomen:
- voer de dagelijkse hygiëneprocedures uit voor de voeten;
- vitamines moeten regelmatig worden gebruikt om het immuunsysteem te versterken (bijvoorbeeld vitamine A, E, C);
- gebruik individueel schoeisel (bijvoorbeeld huisslippers);
- met een droge huid van de voeten, is het noodzakelijk om regelmatig vochtinbrengende en voedende voetcrèmes te gebruiken;
- op openbare plaatsen (bad, sauna of zwembad) moeten persoonlijke pantoffels worden gebruikt en blote voeten moeten worden vermeden;
- kies zorgvuldig het juiste schoeisel (bv. de juiste maat, natuurlijke materialen);
- in geval van overmatig zweten van de voeten, is het noodzakelijk om droogmiddelen te gebruiken en probeer ook schoenen te selecteren op basis van het weer.